55 lat to wciąż mało

„Duch, który umacnia miłość” - słowa zaczerpnięte z Drugiej Modlitwy Eucharystycznej o Tajemnicy Pojednania są kluczem dwuletniego programu duszpasterskiego Kościoła w Polsce (2017-2019). Już wkrótce 2. grudnia rozpoczniemy nowy rok liturgiczny pod hasłem „W mocy Bożego Ducha”.

Vaticanum II

Papież Jan XXIII swoją decyzję, ogłoszoną 25 stycznia 1959 r. w bazylice św. Pawła za Murami po celebracji kończącej Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan, zawsze charakteryzował jako oświecenie od Ducha Świętego.

„Wypowiadam przed wami – oczywiście drżąc nieco ze wzruszenia, ale zarazem pokornie podtrzymując to definitywne postanowienie – nazwę i propozycję podwójnej celebracji: synodu diecezjalnego dla Miasta [Rzymu] oraz soboru ekumenicznego dla Kościoła powszechnego”. (św. Jan XXIII)

Jakież musiało być zdziwienie modlącego się w świątyni ludu, skoro nawet kardynałowie zebrani w bazylice na słowa papieża zareagowali „wymownym, nabożnym milczeniem”.  Tylko „w mocy Bożego Ducha” można było oznajmić całemu światu o zwołaniu soboru ekumenicznego (Concilium Oecumenicum), a więc uroczystego zgromadzenia Kolegium Biskupów i innych przedstawicieli Kościoła obradujących wraz i pod przewodnictwem biskupa Rzymu lub jego przedstawiciela – legata. Soboru, który miał przygotować Kościół do podjęcia wyzwań epoki i dialogu ze współczesnym światem.

Sobór w mocy Ducha

Tylko Misja w mocy Bożego Ducha, mogła sprawić, że Sobór Watykański II trwający od 11 października 1962 do 8 grudnia 1965 r.  zapoczątkował wielką odnowę Kościoła katolickiego. W czasie trzyletnich prac poprzedzających otwarcie soboru, zgodnie z postanowieniem papieża, do wszystkich biskupów na całym świecie, a więc do 2593 przyszłych ojców soborowych, zostały wysłane listy z prośbą, aby wypowiedzieli swoje opinie, rady i głosy z „całkowitą szczerością” co pomogłoby ustalić tematy do dyskusji. Równolegle rozpoczęły się konsultacje z dykasteriami kurii, a także z uniwersytetami katolickimi. Z odpowiedzi nadesłanych od 1998 biskupów wyczytać można było, iż prawie wszyscy hierarchowie zauważyli potrzebę reformy liturgii, a 840 z nich zwróciło uwagę na język w liturgii.

Rocznica

4 grudnia wspominać będziemy 55. rocznicę przyjęcia i ogłoszenia pierwszego dokumentu Soboru Watykańskiego II - "Konstytucji o liturgii świętej" (Sacrosanctum Concilium). Dlaczego akurat 4 grudnia? Czy aby jest to data zupełnie przypadkowa? Otóż 4 grudnia 1563 r. zakończył się Sobór trydencki (1545–1563), a ostatnie słowa wypowiedziane przez ojców soborowych postulowały, iż należy dokonać reformy liturgii. Po 400 latach powstał pierwszy w dziejach Kościoła dokument zawierający „całościową teologiczną wizję liturgii oraz jej miejsca w zbawczym posłannictwie społeczności założonej przez Jezusa Chrystusa i ożywianej Jego Duchem”.

Odnowić Liturgię w parafiach

Na progu nowego roku liturgicznego, w zbliżającą się 55. rocznicę ogłoszenia Sacrosanctum Concilium, „w mocy Bożego Ducha, który umacnia miłość” trzeba, jak wzywa Sobór, „zatroszczyć się o odnowienie i rozwój liturgii” w naszych wspólnotach parafialnych. Niech ta moc Bożego Ducha wciąż ożywia w nas pragnienie Eucharystii. Nie zapominajmy, że troska o piękną liturgię jest cały czas obowiązkiem i wyjątkowym zadaniem Kościoła, gdyż „piękno liturgii jest najwyższym wyrazem chwały Bożej i stanowi, w pewnym sensie, otwarcie się Nieba ku ziemi”.

Ks. Przemysław Szot
Odpowiedzialny za liturgię
w Diecezji Sosnowieckiej